وقتی که می گوییم خوددوستی, یعنی چه؟ وقتی که یک نفر مشکل دارد یا یک اتفاقی برایش افتاده, چطور با آن فرد رفتار می کنیم؟به آن فرد مهربانی می کنیم و می گوییم مشکلی نیست, پیش آمده است, زندگی بالا و پایین دارد, درست می شود و مدام آن فرد را دلداری می دهیم. حالا اگر همین اتفاق برای خودمان پیش آید چه کاری انجام می دهیم؟آیا همان رفتار را نیز با خودمان انجام می دهیم؟ برای خودمان دلسوزی می کنیم؟ آیا به خودمان می گوییم که ایرادی ندارد؟ یا خودمان را قضاوت می کنیم ومی گوییم, بازهم اینطوری شد, باز دوباره من این کار اشتباه را تکرار کردم, باز دوباره آن اتفاقی که نباید می افتاد, افتاد.در بحث خوددوستی می خواهم بگویم همان حسی را که به دیگران داریم, در خیلی از شرایط نسبت به خودمان نیز داشته باشیم. باید با خودمان هم مهربان باشیم. اگر هم به هر دلیلی اتفاق نا خوشایندی برای خودمان افتاد, سعی کنیم همان حسی را که زمانی برای دوستمان داشته ایم, حالا همان حس را نیز برای خودمان داشته باشیم.در اکثر مواقع ما آنقدر که با دیگران وعزیرانمان مهربان هستیم و به آن ها کمک می کنیم, با خودمان مهربان نیستیم.