ما یا در گذشته یا در آینده یا درحال هستیم. زمانی که ما داریم زندگی را تجربه میکنیم, در یکی از سه حالت گذشته, حال یا آینده قرار داریم.وقتی که ذهن ما در گذشته است, بیشتر چه حس هایی را برای ما به وجود می آورد؟ در اکثر مواقع حس های منفی برای ما ایجاد می شود, مثل حس پشیمانی,ندامت و سرزنش. یک سری حس های مثبت هم به وجود می آید که به آن ها افتخار می کنیم چون خیلی خوب بوده است.ولی در اکثر مواقع و برای اکثرافراد, وقتی که ذهن ما درگذشته سیر می کند, بیشترحس های منفی ایجاد می شود.
خیلی وقت ها هم ممکن است حس های مثبت ایجاد شود, ولی به طور متوسط برای اکثر افراد حس های منفی ایجاد می شود. یعنی ما وقتی که به گذشته فکر می کنیم یا ناخودآگاه می رویم به زمان گذشته و با خود می گوییم این کار را نباید انجام می دادیم, این اتفاق افتاد و اتفاق خوبی نبود و مدام حس ناراحتی و حس غمگینی به ما دست می دهد.
حاد ترین حالت این است که مثلاً: فرد می رود به حالت افسردگی(دپریشن). دوستانی که خیلی درگذشته هستند و اتفاقاتی که در گذشته برایشان افتاده است آن ها را خیلی ناراحت می کند, چون زندگی همه ی ما بالا و پایین هایی داشته و اتفاقاتی در گذشته افتاده که به ما حس منفی می‌دهد.طبیعت بدن ما این است که بیشتر روی موارد منفی تمرکز میکنیم
, مثلاً: اگر شما امشب ده نفر مهمان داشته باشید و شرایط پذیرایی را به نحو احسن مهیا کرده باشید, در پایان مهمانی از این ده نفر مهمان, نه نفر می گویند عجب غذای خوبی بود, خیلی خوشمزه بود و یک نفر می گوید که نمک غذا کم بود و انتقاد های این چنینی, از بین این ده مهمان که به شما فیدبک دادند, نظر کدام مهمان بیشتر در ذهن شما می ماند؟فردای روز مهمانی, آن تعدادی که از غذای شما تعریف کرده اند در ذهن شما می ماند, یا آن یک نفری که از شما انتقاد کرده است؟برای اکثر ما انسان ها به این صورت است که آن یک نفر که انتقاد کرده است, بیشتر درذهن ما می ماند و به یادمان می آید. وقتی که صحبت از گذشته می کنیم و اتفاقات گذشته و حس های منفی, به صورت ناخودآگاه برای اکثر ما انسان ها حس های منفی این چنینی ایجاد می شود.یک تعداد اقلیت هم ممکن است باشند که وقتی به گذشته فکر می کنند خیلی هم خوشحال بشوند و حس شادی به آن ها دست بدهد. ولی در اکثر ما به این شکل نیست.وقتی که ما صحبت از آینده می کنیم چه حس هایی برای ما به وجود می‌آید؟
حس هایی مثل: استرس, ترس, عصبانیت.وقتی که ما فکر می کنیم به آینده ای که می خواهیم به آن برسیم و کارهایی که می خواهیم انجام بدهیم, معمولاً در اکثر مواقع حس های منفی مثل: ترس و استرس و شاید هم در بعضی مواقع عصبانیت به سراغ ما می آید.عصبانیت برای گذشته هم می تواند به وجود بیاید. بنابراین سعی کنیم بیشتر ایده را بگیریم, مفهوم را‌بگیریم, خیلی دنبال این نباشیم که این برای گذشته بوده و این برای آینده است. ببینیم چه پیامی در ذهن ما می گذرد. خیلی وقت ها ما داریم در مورد آینده فکر میکنیم و داریم برای آینده برنامه‌ریزی میکنیم و این کار خیلی هم خوب است و می‌خواهیم این کار را انجام بدهیم و رو به جلو پیشرفت کنیم.وقتی که صحبت ازآینده می کنیم, خیلی وقت‌ها ما خودآگاه این کار را انجام نمی دهیم, ناخودآگاه می رویم به آینده یا فکر می کنیم. بعضی اوقات ذهن ما مشغول است, مثلاً: در مورد انجام کار آخر هفته است, ناخودآگاه در مورد کار استرس می گیریم.*یا مثلاً: می خواهیم به مسافرت برویم که کاری را انجام بدهیم. منتظر این هستیم که برای انجام سفر, خریدی انجام بدهیم و یا کاری مشابه انجام دهیم. حالا چه اتفاقی می افتد؟ فکر انجام این کارها به ما استرس می دهد.*یا مثلاً: این فکر به ذهن ما می رسد که سن ما در حال زیاد شدن است ولی هنوز خانه نخریده ام و مسائلی این چنینی پترن هایی است که برای اکثر ما اتفاق می افتد. پس زمانی هم که ما ناخودآگاه می رویم به آینده, معمولاً این حس های منفی به ما دست می دهد. از آن طرف وقتی که ما در زمان حال هستیم چه حسی به ما دست می دهد؟ وقتی که ما در زمان حال هستیم, آن حالت, پیش فرض ماست که به خاطر نبودن این حس های منفی ما حس مثبت و حس آرامش داریم. برای همین هم است که وقتی ما در زمان حال هستیم آرامش بیشتری داریم, حس شادی بیشتری داریم. به این دلیل نیست که ما خوشحال می شویم یا آرامش مان بالا می رود, پیش فرض ما آرام بودن است.وقتی که این آرامش از ما گرفته می شود چه به خاطر گذشته و چه به خاطر آینده, آن موقع است که ما داریم حس های منفی را تجربه می کنیم و آرامش را تجربه نمی کنیم و زمانی که ما ذهن مان را غنی کنیم که در زمان حال باشیم, ما دیگر حس های منفی آینده و حس های منفی گذشته را نمی گیریم و آرامش بیشتری در زندگی مان تجربه می کنیم.
خیلی وقت ها هم ممکن است حس های مثبت ایجاد شود, ولی به طور متوسط برای اکثر افراد حس های منفی ایجاد می شود. یعنی ما وقتی که به گذشته فکر می کنیم یا ناخودآگاه می رویم به زمان گذشته و با خود می گوییم این کار را نباید انجام می دادیم, این اتفاق افتاد و اتفاق خوبی نبود و مدام حس ناراحتی و حس غمگینی به ما دست می دهد.
حاد ترین حالت این است که مثلاً: فرد می رود به حالت افسردگی(دپریشن). دوستانی که خیلی درگذشته هستند و اتفاقاتی که در گذشته برایشان افتاده است آن ها را خیلی ناراحت می کند, چون زندگی همه ی ما بالا و پایین هایی داشته و اتفاقاتی در گذشته افتاده که به ما حس منفی می‌دهد.طبیعت بدن ما این است که بیشتر روی موارد منفی تمرکز میکنیم
, مثلاً: اگر شما امشب ده نفر مهمان داشته باشید و شرایط پذیرایی را به نحو احسن مهیا کرده باشید, در پایان مهمانی از این ده نفر مهمان, نه نفر می گویند عجب غذای خوبی بود, خیلی خوشمزه بود و یک نفر می گوید که نمک غذا کم بود و انتقاد های این چنینی, از بین این ده مهمان که به شما فیدبک دادند, نظر کدام مهمان بیشتر در ذهن شما می ماند؟فردای روز مهمانی, آن تعدادی که از غذای شما تعریف کرده اند در ذهن شما می ماند, یا آن یک نفری که از شما انتقاد کرده است؟برای اکثر ما انسان ها به این صورت است که آن یک نفر که انتقاد کرده است, بیشتر درذهن ما می ماند و به یادمان می آید. وقتی که صحبت از گذشته می کنیم و اتفاقات گذشته و حس های منفی, به صورت ناخودآگاه برای اکثر ما انسان ها حس های منفی این چنینی ایجاد می شود.یک تعداد اقلیت هم ممکن است باشند که وقتی به گذشته فکر می کنند خیلی هم خوشحال بشوند و حس شادی به آن ها دست بدهد. ولی در اکثر ما به این شکل نیست.وقتی که ما صحبت از آینده می کنیم چه حس هایی برای ما به وجود می‌آید؟
حس هایی مثل: استرس, ترس, عصبانیت.وقتی که ما فکر می کنیم به آینده ای که می خواهیم به آن برسیم و کارهایی که می خواهیم انجام بدهیم, معمولاً در اکثر مواقع حس های منفی مثل: ترس و استرس و شاید هم در بعضی مواقع عصبانیت به سراغ ما می آید.عصبانیت برای گذشته هم می تواند به وجود بیاید. بنابراین سعی کنیم بیشتر ایده را بگیریم, مفهوم را‌بگیریم, خیلی دنبال این نباشیم که این برای گذشته بوده و این برای آینده است. ببینیم چه پیامی در ذهن ما می گذرد. خیلی وقت ها ما داریم در مورد آینده فکر میکنیم و داریم برای آینده برنامه‌ریزی میکنیم و این کار خیلی هم خوب است و می‌خواهیم این کار را انجام بدهیم و رو به جلو پیشرفت کنیم.وقتی که صحبت ازآینده می کنیم, خیلی وقت‌ها ما خودآگاه این کار را انجام نمی دهیم, ناخودآگاه می رویم به آینده یا فکر می کنیم. بعضی اوقات ذهن ما مشغول است, مثلاً: در مورد انجام کار آخر هفته است, ناخودآگاه در مورد کار استرس می گیریم.*یا مثلاً: می خواهیم به مسافرت برویم که کاری را انجام بدهیم. منتظر این هستیم که برای انجام سفر, خریدی انجام بدهیم و یا کاری مشابه انجام دهیم. حالا چه اتفاقی می افتد؟ فکر انجام این کارها به ما استرس می دهد.*یا مثلاً: این فکر به ذهن ما می رسد که سن ما در حال زیاد شدن است ولی هنوز خانه نخریده ام و مسائلی این چنینی پترن هایی است که برای اکثر ما اتفاق می افتد. پس زمانی هم که ما ناخودآگاه می رویم به آینده, معمولاً این حس های منفی به ما دست می دهد. از آن طرف وقتی که ما در زمان حال هستیم چه حسی به ما دست می دهد؟ وقتی که ما در زمان حال هستیم, آن حالت, پیش فرض ماست که به خاطر نبودن این حس های منفی ما حس مثبت و حس آرامش داریم. برای همین هم است که وقتی ما در زمان حال هستیم آرامش بیشتری داریم, حس شادی بیشتری داریم. به این دلیل نیست که ما خوشحال می شویم یا آرامش مان بالا می رود, پیش فرض ما آرام بودن است.وقتی که این آرامش از ما گرفته می شود چه به خاطر گذشته و چه به خاطر آینده, آن موقع است که ما داریم حس های منفی را تجربه می کنیم و آرامش را تجربه نمی کنیم و زمانی که ما ذهن مان را غنی کنیم که در زمان حال باشیم, ما دیگر حس های منفی آینده و حس های منفی گذشته را نمی گیریم و آرامش بیشتری در زندگی مان تجربه می کنیم.
آخرین مقالات
Created with
